Geschiedenis

De negentiende eeuw was een eeuw van technische ontwikkelingen. Voor wat betreft de bewoners van Zeddam ontstond een verschuiving van landbouw en veeteelt naar industrie en dienstverlening. Er was behoefte aan folklore en vertier. Zeddam, dat eind 1899 niet meer dan 527 zielen telde (Vinkwijk 207, Vethuizen 146, Braamt 474), sloot zich hierbij aan. Dit resulteerde in mei 1900 in de oprichting Schutterij St. Johannes.
De schutterij stond naast het allang bestaande St. Oswaldusgilde. Het eerste bestuur bestond uit voorzitter Theet Kuster, secretaris Harrie van Bree, penningmeester Willem Kleinpenning, Hent Gasseling, J. Mulling, J. van Uum sr., Dorus Span, Gert Varwijk en verder commandant Willem Ampting en vaandrig Frans Köpp.

De patroonheilige werd St. Johannes en waarschijnlijk is hier St. Johannes de kleine mee bedoeld. Ook al draagt de vereniging een katholieke naam, en was het op katholieke grondslagen gegrond, het was al snel niet alleen een katholieke vereniging. Van de eerste jaren is helaas weinig bewaard gebleven, ook in de archieven van het Oswaldusgilde is over de schutterij weinig te vinden. Rond 1922 was het ledental 76 op een inwonertal van 900 mensen. Het ledental schommelde nog wel eens, maar gemiddeld waren toch altijd ongeveer 50 leden.
De tijden dat schutterijen de burgers moesten beschermen was voorbij, dus de schutterij had tot doel zoals het in artikel 2 van de statuten van St. Johannes uit 1923 staat beschreven:
Het doel van de vereniging is om door gezellige bijeenkomsten, muziek, dans vermakelijkheden en schietoefeningen het gezellige verkeer te bevorderen. Er werd kermis en schuttersfeest georganiseerd en met diverse leden en bestuursleden was het een vereniging die veel voor de ontspanning betekende.

Tot 1940 waren weinig schokkende zaken, er werden schuttersfeesten en kermis gevierd. Toen de oorlog uitbrak en alle regels weren aangescherpt, besloot men om alle activiteiten stop te zetten maar de vereniging niet op te heffen.